ในบรรดาลูกศิษย์ของหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่านั้น จะไม่กล่าวถึงกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ หรือเสด็จเตี่ย ไม่ได้ ด้วยพระองค์เคยได้ทอดพระเนตรปาฏิหาริย์หลายประการและพระองค์ยังทรงศึกษาวิชาพุทธาคมเหล่านั้นจนแตกฉาน โดยมีเรื่องเล่าว่า ครั้งหนึ่งพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ได้เสด็จไปตากอากาศทางภาคเหนือ ในระหว่างที่เสด็จกลับทางเรือล่องมาตามแม่น้ำเจ้าพระยา โดยใช้เรือกลไฟลำหนึ่งเป็นเรือลากจูงเรือที่ประทับ
เมื่อเรือล่องผ่านมาลงมาถึงจังหวัดชัยนาท แทนที่ขบวนเรือจะแล่นลงมาตามแม่น้ำเจ้าพระยาจนถึงกรุงเทพฯ พระองค์กลับได้สั่งให้เรือกลไฟลากจูงเรือประเทียบล่องลงมาตามแม่น้ำท่าจีน เมื่อขบวนเรือล่องมาเกือบจะถึงบริเวณหน้าวัดปากคลองมะขามเฒ่า เมืองชัยนาท จะด้วยกุศลสมภารที่เสด็จในกรมฯ ท่านเคยได้สร้างไว้กับองค์หลวงปู่ศุขหรืออย่างไรไม่อาจทราบได้ เครื่องยนต์เรือกลไฟเกิดขัดข้อง ทำให้แล่นต่อไปไม่ได้ นายช่างได้พยายามแก้ไขกันอย่างสุดฝีมือแล้วแต่เครื่องยนต์ก็ไม่ติด
ดังนั้น คณะที่ตามเสด็จได้ช่วยกันชลอเรือมาเทียบที่หน้าวัดปากคลองมะขามเฒ่า เพื่อรอการแก้ไขเครื่องยนต์ ขณะที่เสด็จในกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ทรงทอดพระเนตรผ่านไปบนศาลาท่าน้ำ ก็ได้เห็นเด็กๆ หลายคนกำลังวิ่งชุลมุนไปตัดหัวปลีมากองไว้ที่ข้างๆ ศาลา ซึ่งเสด็จในกรมทรงสงสัยว่าเด็กๆ เหล่านั้นเอาหัวปลีมาทำอะไรตั้งมากมาย ครู่เดียวเท่านั้นเด็กๆ ได้นำหัวปลีมาสุมรวมไว้เป็นกองโต จากนั้นก็มานั่งจับกลุ่มอยู่รอบๆ กองหัวปลีประหนึ่งหัวปลีเหล่านั้นเป็นของเล่นแสนวิเศษ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์และพวกนายทหารที่ตามเสด็จในครั้งนั้นต่างสงสัยใคร่รู้ว่าเด็กๆ พวกนี้จะมีการละเล่นอะไรกับหัวปลีจำนวนมากมายเหล่านั้น สักครู่หนึ่งได้มีพระภิกษุสงฆ์ผู้ชรารูปร่างผอมสูง ได้เดินเข้ามานั่งข้างๆ กองหัวปลีที่เด็กๆ นำมากองสุมไว้ จากนั้นท่านค่อยๆ หยิบหัวปลีขึ้นมาพร้อมทั้งบริกรรมภาวนาคาถาสักครู่ แล้วจึงวางหัวปลีนั้นลงที่พื้นดินทีละหัวจนหมดทั้งกอง ทว่าหัวปลีมิได้อยู่ในสภาพเดิมเสียแล้ว แต่ได้กลับกลายสภาพเป็นกระต่ายสีขาวที่มีชีวิตชีวาโลดเต้นอยู่บนพื้น ทำให้เหล่าผู้ที่ได้เห็นเกิดความอัศจรรย์อย่างยิ่ง
About the Author
