สัมผัสวิถีชุมชนบนรถซาเล้ง
เพื่อให้นักท่องเที่ยวได้เข้าถึงทุกตรอกซอกซอย ชุมชนจึงนำมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างหรือรถซาเล้งมาเป็นพาหนะสำหรับพาเที่ยวชมหมู่บ้านโดยมีคนขับควบหน้าที่มัคคุเทศก์อีกตำแหน่ง รอยยิ้มพิมพ์ใจของชาวบ้านที่ส่งให้ตลอดทางแม้ต้องตากแดดอยู่กลางท้องไร่ท้องนา สร้างความรู้สึกที่ดีและอบอุ่นใจราวกับเป็นลูกหลานบ้านนี้ สอดแทรกด้วยเสียงบรรยายแบบไทยอีสานสลับภาษากลางที่เติมอรรถรสในการนั่งซาเล้งได้เป็นอย่างดี
นอกจากพื้นที่เกษตรกรรม บ้านหนองบัวน้อยยังมีแหล่งธรณีวิทยาที่ผูกพันความเชื่อของชาวบ้านมาถึงปัจจุบัน สถานที่ซึ่งชาวบ้านเรียกว่า “โสกผีดิบ” แอ่งหินทรายที่เกิดจากการถูกน้ำฝนกัดเซาะจนเกิดรูปทรงแปลกตาประกอบกับเคยเป็นแอ่งน้ำใหญ่ที่ภาษาอีสานเรียกลักษณะนี้ว่า “โสก หรือโตรกธารน้ำไหล” บันทึกของหมู่บ้านกล่าวว่า ราวปี ๒๔๘๐ เกิดโรคระบาด ชาวบ้านจัดการพิธีศพไม่ทันจึงนำมาทิ้งบริเวณนี้ เป็นที่มาของชื่อโสกผีดิบ รอบๆ คือป่าซึ่งเป็นแหล่งอาหารและพืชสมุนไพร
ชาวบ้านได้อาศัยพึ่งพามาเป็นเวลาช้านาน วิถีชีวิตซึ่งผูกพันกับความเชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ดูแลพื้นที่ จึงร่วมกันตั้งกฎเกณฑ์เวลาเข้ามาใช้ประโยชน์ในพื้นที่คือห้ามพูดคำหยาบและห้ามพูดปด
เมื่อฝ่ายหญิงซึ่งเป็นแม่บ้านชำนาญงานทอผ้า ฝ่ายชายมีหน้าที่ออกไร่ไปนาหาปูปลากลับมาเป็นอาหาร ยังมีฝีมือด้านงานจักสานจากไม้ไผ่ ทั้งของใช้ในบ้านอย่างกระจาด กระบุง ตะกร้า เครื่องมือดักจับสัตว์เช่น ไซ ข้อง ซ่อนปุ่มขังปลา ตุ้มดักกบ ฯลฯ รวมไปถึงกะเพียดปั่นฝ้าย กระด้งและจ่อเลี้ยงไหม หลายครั้งที่งานจักสานจากบ้านหนองบัวน้อยถูกนำไปเป็นภาชนะสำหรับวางสิ่งของเครื่องใช้ใส่ของฝากในพิธีต้อนรับแขกบ้านแขกเมืองและงานสำคัญของจังหวัดโดยไม่มีใครรู้ถึงที่มา
About the Author
