พระนางพญา

พิมพ์เข่าโค้ง วัดนางพญา
พิษณุโลก

เรื่อง : คนชอบพระ(สวย)

พระเครื่องที่โบราณาจารย์ได้เกิดภูมิปัญญาประดิษฐ์คิดสร้างขึ้นให้มีบารมีความศักดิ์สิทธิ์ สำหรับใช้เป็นเครื่องบูชาเพื่อความเป็นสิริมงคลในประการต่างๆ ถือเป็นพุทธโบราณวัตถุ ที่มีคุณค่ายิ่งนัก

      จึงเมื่อ นิตยสารอนุรักษ์ ได้รับโอกาสจากนักสะสมพระเครื่องชั้นนำของไทย เป็นผู้ถ่ายทอดเรื่องราวในเชิงพุทธศิลป์จากพระเครื่องชั้นเยี่ยม ที่อยู่ในการครอบครองของท่านมาอย่างยาวนานหลายสิบปี จึงย่อมสร้างความตะลึงตรึงตาต่อผู้สนใจพระเครื่อง ที่มีอยู่กว่าสิบล้านคนอย่างสุดที่จะบรรยาย
      เพราะถือเป็นปรากฏการณ์พิเศษของวงการพระเครื่อง ที่นิตยสารอนุรักษ์ได้รับเกียรติเป็นฉบับที่แรกและฉบับที่เดียว ให้อัญเชิญภาพพระเครื่องของท่านมาเผยแพร่ พร้อมเรื่องราวประสบการณ์ในวงการพระเครื่องยุคเมื่อ 30 ปีขึ้นไปของท่าน เพื่อให้ผู้สนใจได้ศึกษาเข้าใจและเห็นคุณค่าของพระสวย
      ด้วยว่า อนุรักษ์ได้กำหนดฉบับที่ปฐมฤกษ์ ณ วันที่ 23 ตุลาคม 2556 เพื่อเทิดพระเกียรติพระพุทธเจ้าหลวง รัชกาลที่ 5 ซึ่งได้เสด็จประพาสหัวเมืองพิษณุโลก เมื่อปีพุทธศักราช2441 อันเป็นปีที่พระนางพญาได้อุบัติขึ้น ณ วัดนางพญา พิษณุโลก

      พระสวยที่อัญเชิญมาเป็นปฐมฤกษ์ ซึ่งเกี่ยวโยงกับสมเด็จพระปิยะมหาราช จึงเป็นพระนางพญาพิษณุโลก พิมพ์เข่าโค้ง คู่งดงามที่สุดแล้วในแผ่นดิน!
      และนี่คือเรื่องราวความเป็นมาของพระนางพญา พิมพ์เข่าโค้งองค์สำคัญองค์แรก รำลือเป็นองค์ตำนานวงการพระมาหลายสิบปีแล้ว เพราะเป็นพระนางพญาที่มีประวัติความเป็นมาพิเศษกว่าทุกองค์ ตรงไม่เคยบรรจุกรุ และไม่เคยผ่านการใช้ได้สัมผัสมาก่อนเลย จึงเป็นพระที่สวยหมดจด

นาทีที่ได้เห็นพระนางพญาองค์นี้เป็นครั้งแรก ผมมีอาการเหมือนถูกรถสิบล้อชนจังๆ ลืมเรื่องอื่นทุกเรื่องที่อยู่ในสมองและหมกมุ่นอยู่เรื่องเดียวว่า ทำอย่างไรจึงจะได้เป็นเจ้าของพระนางพญาเข่าโค้งองค์นี้หลังจากนั้นก็พยายาม ‘เทียวไล้ เทียวขื่อ’ กับเจ้าของพระมาโดยตลอด แต่ก็ยังไม่มีคำตอบ

      พระองค์นี้เดิมเป็นของเซียนพระชื่อคุณสำราญ ซึ่งจากการบอกเล่าต่อกันมาว่ามีผู้พบพระองค์นี้ในช่วงบูรณะโบสถ์เก่าวัดนางพญาและจุดที่พบพระคือ พบบนขื่อใต้เพดานโบสถ์ในครั้งนั้นบรรดาเซียนพระหลายๆคนต่างก็งงกันมากกับผิวพระซึ่งสะอาดหมดจดไม่มีคราบขี้กรุเลย จะมีก็แต่คราบฝุ่นเก่าจากฝ้าใต้เพดานโบสถ์ จากนั้นก็ตกเป็นสมบัติของกำนันวิรัตน์ภัทรประสิทธิ์ ในราคาสี่พันบาท ซึ่งถือว่าแพงมากสำหรับราคาพระนางพญาเมื่อเกือบห้าสิบปีที่แล้ว

      ในช่วงปลายปี พ.ศ. 2519 ผมเริ่มสนใจสะสมพระเครื่องเบญจภาคีอย่างจริงจัง และได้ตั้งใจจะบูชาพระไม่มากองค์ แต่ขอให้เป็นพระที่ ‘สวย’ ทั้งหมด จึงได้เพียรพยายามที่จะสืบเสาะหาข้อมูลพระสวยว่าอยู่กับใครบ้าง ผมเดินเข้าออกสนามพระทั้งสองสนามในทุกๆ โอกาสที่มี
ผมคบและนับถือบรรดาเซียนพระอาวุโสทุกคนเสมือนเป็นอาจารย์ จึงโชคดีได้ข้อมูลมากมายเกี่ยวกับพระสวยๆ ในยุคนั้น และเมื่อพูดถึงพระนางพญาเข่าโค้งที่ค้นพบในวงการก็เป็นเอกฉันท์ว่า พระนางพญาของกำนันวิรัตน์ซึ่งประกวดชนะที่หนึ่งที่จังหวัดพิษณุโลกน่าจะสวยที่สุด

ในปี พ.ศ. 2521 จึงได้ตัดสินใจชวนเฮียเถ้า (คุณวิโรจน์ ใบประเสริฐ) และน้องชายชื่อจิตติ เดินทางไปจังหวัดพิษณุโลก เพื่อขอดูพระโดยมิได้นัดหมายกับเจ้าของพระเลย และก็โชคดีที่สุดเพราะในบ่ายวันนั้นก็ได้รับความเมตตากรุณาจากกำนันวิรัตน์ ภัทรประสิทธิ์ผมจำได้ว่าต้องนั่งเรือชาวบ้านข้ามฟากเพื่อไปดูพระ น้ำก็เชี่ยว เราก็ว่ายนน้ำไม่เป็น แต่เสี่ยงแค่ไหนก็ยอมเพื่อได้เห็นพระ
      นาทีที่ได้เห็นพระนางพญาองค์นี้ครั้งแรกผมมีอาการเหมือนถูกรถสิบล้อชนจังๆ ลืมเรื่องอื่นทุกเรื่องในสมองและหมกมุ่นอยู่เรื่องเดียวว่าทำอย่างไรจึงจะได้เป็นเจ้าของพระนางพญาเข่าโค้งองค์นี้ หลังจากนั้นก็พยายาม ‘เทียวไล้เทียวขื่อ’ กับเจ้าของพระมาโดยตลอด แต่ก็ยังไม่มีคำตอบ