Appetite ภูมิใจนำเสนอ Between The Lines นิทรรศการที่ร่วมสำรวจถึงการเป็นสื่อกลางระหว่างศิลปินร่วมสมัยกับสิ่งทอที่มีมาอย่างยาวนาน สิ่งทอถือเป็นรูปแบบงานศิลปะที่เก่าแก่ที่สุดรูปแบบหนึ่ง โดยได้เคลื่อนตัวเข้า และออกจากขอบเขตของประวัติศาสตร์ศิลปะ ซึ่งมักถูกกีดกันว่าเป็น “งานของผู้หญิง” หรือ “งานฝีมือ” กลับมาได้รับความสนใจอีกครั้งอาจมีสาเหตุมาจากการพิจารณารูปแบบต่างๆ ของการสร้างสรรค์งานศิลปะ และการแสดงออกทางวัฒนธรรม นอกเหนือจากกระบวนทัศน์สมัยใหม่ของตะวันตก และเร่งรัดด้วยการจบลงของโรคระบาดทั่วโลก และการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของโลกในรูปแบบดิจิทัล ซึ่งกระตุ้นให้เกิดความสนใจใหม่ในด้านการสัมผัส และงานที่ทำด้วยมือ
ชื่อนิทรรศการอ้างอิงถึงสาระสำคัญของสิ่งทอ ซึ่งประกอบขึ้นจากการถักทอของเส้นด้ายยืน และเส้นพุ่ง ด้วยเส้นสายทิศทางของเส้นใยเหล่านี้รวบรวมถึงประวัติศาสตร์และการถ่ายทอดทางวัฒนธรรม และประเพณีที่ได้รับการเปลี่ยนแปลงด้วยฝีมือของศิลปิน ให้กลายเป็นเรื่องราวใหม่ ๆ ในยุคของเรา Between The Lines ยังสำรวจถึงเนื้อหาปลีกย่อยของสิ่งทอ หรือมิติทางสังคม และการเมืองที่ห่อหุ้มอยู่ในกระบวนการสร้างสรรค์ เช่นเดียวกับคุณลักษณะทางกายภาพที่ถูกส่งผ่าน และไร้พิษภัย เป็นคุณสมบัติที่ทำให้สิ่งทอเป็นสื่อกลางที่ละเอียดอ่อนในการถ่ายทอดเรื่องราวของความยืดหยุ่น และการต่อต้าน สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด นิทรรศการนี้เป็นการรวบรวมผลงานจากสิ่งทอที่เป็นเบื้องหน้าของทางแยก และระหว่างทาง ทำให้เกิดความไม่ชัดเจนของสหวิทยาการที่สร้างสรรค์ วัฒนธรรม และลำดับชั้น
เกี่ยวกับ 6 ศิลปิน
จักกาย สิริบุตร (เกิด พ.ศ. 2512 ประเทศไทย) ดึงเอามิติทางสังคม และการเมืองของสิ่งทอ และได้รับคำชื่นชมจากผลงานผ้าทอของเขาที่ให้เสียงแก่ชุมชนชายขอบ และเหยื่อของความรุนแรงหรือความบอบช้ำทางจิตใจ สำหรับซีรีส์ Phayao-a-Porter สิริบุตรได้ร่วมมือกับชุมชนช่างฝีมือที่ต้องการจ้างงานเพื่อแปลข้อกังวลเหล่านี้ให้กลายเป็นเสื้อผ้าที่ปักด้วยรูปภาพและข้อความที่สื่อถึงประเด็นในยุคของเรา ผลงานปักของสิริบุตรในนิทรรศการนี้สื่อถึงมรดกของผู้มีวิสัยทัศน์เชิงสร้างสรรค์ที่ได้แสดงการประท้วงด้วยการสวมเสื้อผ้าที่ดูไม่เป็นอันตราย ซึ่งต่อมาถูกเปิดเผยว่าประดับด้วยข้อความที่แหลมคม ในระหว่างการชมซึ่งมีบุคคลสำคัญที่มีอำนาจ อุปกรณ์สวมใส่ของสิริบุตรผสมผสานศิลปะ งานฝีมือ และการออกแบบเข้าด้วยกัน ทำให้เราตระหนักถึงปัญหาสังคมที่เร่งด่วน
Alexander Sebastianus Hartanto (เกิดปี 1995 อินโดนีเซีย) นำเทคนิค ikat แบบดั้งเดิมกลับมาใช้ใหม่และลวดลายที่สมมาตรให้กลายเป็นนามธรรมเชิงกวี ซึ่งทำให้เส้นแบ่งระหว่างการวาดภาพและการทอผ้า ‘วิจิตรศิลป์’ และ ‘งานฝีมือ’ เบลอลง กระบวนการสร้างสรรค์ที่ต้องใช้แรงงานเข้มข้นนี้ยังนำมาซึ่งธรรมชาติของการทอผ้าที่ต้องทำซ้ำๆ และนั่งสมาธิ โดยเป็นรากฐานของความแตกต่างระหว่างความเข้าใจที่เก่าแก่กว่าในการทำพิธีกรรมหรือการถวาย (ดังที่รวมอยู่ในคำว่า ซานิ ของอินโดนีเซีย) และแนวคิดทางศิลปะสมัยใหม่มากขึ้น วัตถุสำเร็จรูปสำหรับตั้งโชว์และหมุนเวียน
Marcos Kueh (เกิดปี 1995 ที่มาเลเซีย) สิ่งทอเป็นสื่อกลางที่บรรพบุรุษในดินแดนของเขาใช้ในการสานต่อความฝัน ความหวัง และตำนาน และเขาใช้เชื้อสายนี้เพื่อแสดงจุดยืนที่ขัดแย้งของเขาในฐานะชนพื้นเมืองของเกาะบอร์เนียวในการเจรจาต่อรองอัตลักษณ์ของเขา vis-à-vis เป็นเรื่องราวที่โดดเด่นและเกี่ยวกับประเทศที่กำเนิดจากคาบสมุทรมาเลเซีย เช่นเดียวกับความรู้สึกของเขาในการดำรงชีวิตและทำงานในต่างประเทศในประเทศเนเธอร์แลนด์ ซึ่งการผลิตทางวัฒนธรรมจากบ้านเกิดของเขามักถูกวางกรอบในบริบททางชาติพันธุ์ โดยแตะพื้นหลังของเขาในการออกแบบกราฟิก Kueh วิเคราะห์สัญลักษณ์และตราประจำชาติอย่างมีวิจารณญาณ โดยตั้งคำถามถึงความเกี่ยวข้องของสิ่งเหล่านั้นและนิยายหรือเรื่องเล่าที่พวกมันรวบรวมไว้ ซึ่งในทางกลับกัน จะวางกรอบการสร้างและทำความเข้าใจอัตลักษณ์
ผลงานที่ใช้เส้นใยของ Cheong See Min (เกิดปี 1994 มาเลเซีย) เป็นฉากหลังของประวัติศาสตร์สังคมเกี่ยวกับวัสดุที่ใช้ทอ การปฏิบัติล่าสุดของเธอส่วนใหญ่ได้รับข้อมูลจากการวิจัย ทั้งจากเอกสารสำคัญและเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเกี่ยวกับประวัติศาสตร์อาณานิคมของพื้นที่เพาะปลูกในมาเลเซีย และต้นทุนในการดำรงไว้ซึ่งการผลิตและการส่งออกพืชผลเชิงพาณิชย์จากคาบสมุทรมาเลเซียไปยังอังกฤษ ประกอบด้วยเส้นใยแกมเบียร์และใบสับปะรด พรมของเธอเป็นรูปเกวียนลากวัวและชิ้นส่วนของคูลีที่แบกตะกร้าพืชผล ทำให้มองเห็นทรัพยากรธรรมชาติและแรงงานที่ใช้ไปในแนวทางปฏิบัติในยุคอาณานิคมที่ขุดค้นเหล่านี้ ซึ่งส่วนใหญ่ถูกแยกออกจากเรื่องราวทางประวัติศาสตร์
Cian Dayrit (เกิดปี 1989 ฟิลิปปินส์) ใช้คุณสมบัติการเคลื่อนย้ายและหมุนเวียนได้ง่ายในชุดพรมที่บิดเบือนแผนที่โบราณวัตถุอย่างซุกซน พลิกกลับและเขียนทับด้วยสัญลักษณ์ของศิลปินที่พยายามยกเลิกอำนาจและการครอบครองที่ยาวนานนับศตวรรษ
Samuel Xun (เกิดปี 1994 สิงคโปร์) นำเสนอผลงานสองชิ้นที่สำรวจว่าโลกทั้งสองนี้ให้ข้อมูลซึ่งกันและกันอย่างไร โดยทำงานระหว่างสายงานสร้างสรรค์เชิงสัมผัส – แฟชั่นและวิจิตรศิลป์ ตัวอย่างเช่น ในการสร้างสรรค์อุปกรณ์สวมใส่ก่อนหน้านี้ของ Xun เราสามารถพบการอ้างอิงถึงประติมากรรมบอลลูนของ Jeff Koons และความหรูหราและความหรูหราของสไตล์บาโรกและโรโคโคที่แปลเป็นชุดอุปกรณ์สวมใส่ประติมากรรมที่อ่อนนุ่ม งานของ Xun เชื่อมโยงระหว่างไซโลสร้างสรรค์แบบดั้งเดิม โดยนำเสนอความเป็นไปได้แบบปลายเปิดในการมีส่วนร่วมกับแนวความคิดของ ‘ศิลปะ’ และ ‘งานฝีมือ’ และเชื่อมโยงโลกแห่ง ‘วัฒนธรรม’ และ ‘วัฒนธรรมย่อย’
About the Author
