นิตยสารอนุรักษ์ ฉบับที่ 1
เรื่อง และภาพ : ธาดา ราชกิจ

“ที่เอามาขายจริงๆ นี่เป็นส่วนน้อย
คือถ้าเป็นชิ้นที่หายากผมจะเก็บไว้ก่อน ผมอาจจะเป็นนักสะสมมากกว่านักธุรกิจจริงๆ กำไรของผมคือคุณค่าจากการสะสมที่นับค่าไม่ได้มากกว่า”

จากงานศิลป์ที่อาจจะเคยปะติดโฆษณาบนกำแพงอย่างไร้ค่า ปัจจุบันใบปิดภาพยนตร์ในยุคก่อนนั้นกลับกลายเป็นงานศิลป์สะสมที่นำมาใส่กรอบอย่างดีและนำมันขึ้นแขวนโชว์ความโดดเด่นบนกำแพงอย่างทรงคุณค่าทีเดียว หนึ่งในนักสะสมใบปิดภาพยนตร์ตัวยงของไทยอย่าง สันติ ตันติภัณฑรักษ์ นั้นหลงใหลในเสน่ห์ของศิลปะบนแผ่นกระดาษมาหลายสิบปีแล้ว นอกจากการเก็บสะสม เขาก็ยังดำเนินกิจการขายโปสเตอร์หนังรุ่นโบราณในชื่อ ร้านหนังคลาสสิค (Classic Movie Poster) ที่ซ่อนตัวอยู่ใต้โรงภาพยนตร์ลิโด้ สยามสแควร์มานานกว่า 16 ปีแล้ว ด้วยความรักบวกความรู้ในศาสตร์ภาพยนตร์และศิลปะไปพร้อมๆ กันนั่นเองที่ทำร้านเล็กๆ อันทรงคุณค่านี้ไม่เป็นเพียงร้านขายของในวันวาน แต่ยังเป็นแหล่งแลกเปลี่ยนทางความคิดเห็นที่ยอดเยี่ยมทีเดียว

ไม่เพียงแต่มีโปสเตอร์เก่าแก่หายากในฉบับที่ดั้งเดิมมากมาย ใบปิดภาพยนตร์ที่นี่ยังเก็บรักษาให้คงสภาพไว้อย่างดีเยี่ยมอีกด้วย และด้วยความยอดเยี่ยมทั้งหลายนี้เองทำให้คลังของสะสมอันทรงคุณค่าแห่งนี้ถูกบรรจุให้เป็น 1 ใน 50 ของสกู๊ปท่องเที่ยว The World’s Greatest City : 50 reasons why Bangkok is No.1 (50 เหตุผลที่ทำให้กรุงเทพฯ เป็นเมืองอันดับ 1) ซึ่งจัดทำโดยเว็บไซต์ชื่อดังระดับโลกอย่าง CNN Travel แถมพ่วงท้ายด้วยการยกย่องอย่างเป็นเกียรติว่า นี่คือ “ร้านขายโปสเตอร์หนังที่เจ๋งที่สุดในเอเชีย”

จุดเริ่มต้น
“ผมเริ่มสนใจโปสเตอร์หนังเก่ามาตั้งแต่สมัยยังเรียนอยู่ที่ไทยวิจิตรศิลป์แล้วครับ สมัยนั้นอาจารย์จะให้โปสเตอร์มาเป็นต้นแบบให้นักเรียนวาดตามเพื่อส่งงาน หลังเรียนจบผมก็คลุกคลีทำงานทางด้านอาร์ตอยู่ในวงการโฆษณาพักใหญ่ จนกระทั่งเกิดวิกฤตเศรษฐกิจในช่วงปี พ.ศ.2540 บริษัทโฆษณาที่ผมทำงานอยู่ก็ปิดตัวลงอย่างกะทันหัน ตอนนั้นตกงานฉับพลันเลย (หัวเราะ) ก็คิดว่าจะทำอะไรดีด้วยความที่เรารักหนังเป็นทุนเดิมและเก็บสะสมโปสเตอร์หนังมาระยะหนึ่งก็เลยตัดสินใจลองเปิดร้านขายดู เริ่มต้นจากล็อกเล็กๆ ที่ใต้โรงหนังลิโด้ สยามสแควร์” จากวันนั้นมาจนถึงทุกวันนี้กว่า 16 ปีแล้วจากงานอดิเรกที่เขาทำจากความรัก ไม่ได้หวังกำไร แต่เพื่อแลกเปลี่ยนความรู้และเพื่อการสะสมเป็นการส่วนตัว “ที่เอามาขายจริงๆ นี่เป็นส่วนน้อย คือถ้าเป็นชิ้นที่หายากผมจะเก็บไว้ก่อน ผมอาจจะเป็นนักสะสมมากกว่านักธุรกิจจริงๆ กำไรของผมคือคุณค่าจากการสะสมที่นับค่าไม่ได้มากกว่า”