จากการที่หลวงปู่สวนท่านได้เล่าเรียนวิชาต่าง ๆ ไว้มากมายนั่นเอง ท่านจึงสามารถทำเครื่องรางของขลังได้หลากหลายชนิด โดยเป็นการสำเร็จจริงตามหลักอุปเท่ห์ มิใช่การเปิดตำราสร้างเอาเอง เพราะว่าหากเราศึกษาดูให้ดีจะพบว่า การที่พระคณาจารย์ในอดีตท่านจะสร้างเครื่องรางใดสักชิ้นท่านจะต้องฝึกฝนจนชำนาญ นอกจากนี้ยังจะต้องมีวิธีตรวจสอบดูด้วยว่าเครื่องรางของขลังที่ทำนั้นสำเร็จหรือยัง ยกตังอย่างเช่น ตะกรุดโลกธาตุสายหลวงปู่ยิ้ม วัดหนองบัว กาญจนบุรี ผู้ที่จะทำได้ต้องผ่านการทดสอบคือ ต้องเพ่งไส้เทียนขาด ซึ่งในสมัยนั้นผู้ที่ได้รับการถ่ายทอดล้วนสามารถทำได้ทุกรูป ไม่ว่าจะเป็น หลวงปู่ใจ วัดเสด็จ หลวงปู่เปลี่ยน วัดใต้ หรือหลวงปู่เหรียญ วัดหนองบัว หากเป็นแหวนพิรอดเมื่อทำเสร็จแล้วท่านให้โยนเข้ากองไฟดู หากไม่ไหม้จึงใช้ได้ […]

วัดมหาวัน จังหวัดลำพูน เป็นต้นกำเนิด พระรอดมหาวัน อันเลืองชื่อ สำหรับคำว่า มหาวัน นั้นแปลว่า ป่าใหญ่ ซึ่งน่าจะหมายถึงแนวป่าเทือกเขาแดนลาว ที่ทอดตัวลงมาจากทางเหนือ และมียอดที่สูงที่สุด คือ ยอดดอยอินทนนท์ หรือที่เรียกว่า ดอยลังกา โดยที่ความเชื่อหรือชื่อที่เรียกดังกล่าวนั้นน่าจะเลียนแบบความเชื่อมาจากลักษณะของภูเขาหิมาลัย และป่าหิมพานต์ ซึ่งป่าที่อยู่เบื้องหลังนครเวสาลี ติดกับป่าหิมพานต์ก็ชื่อ มหาวันเช่นกัน (จดหมายเหตุของภิกษุฟาเทียน) ดอยอินทนนท์จึงถูกสมมุตติให้เป็นดังภูเขาหิมาลัยนั่นเอง ในจามเทวีวงศ์ ก็มีการเรียกดอยอินทนนท์ว่า […]

        พระครูอาทรพัฒนคุณ หรือที่รู้จักกันในนามของหลวงปู่ญาท่านสวน ฉนฺทโร พระผู้เป็นที่เคารพของชาวจังหวัดอุบลราชธานี ผู้เพียบพร้อมไปด้วยศีลาจารวัตรเป็นพระสุปฏิปันโนโดยแท้ ท่านถือกำเนิดเมื่อ ๘ กันยายน  ๒๔๕๓ ณ บ้านนาทม อุบลราชธานี เมื่ออายุครบ ๒๐ ท่านได้เข้ารับการอุปสมบท  ณ พัทธสีมาวัดนาอุดม โดยมีพระอธิการพรหมา วัดบ้านระเว เป็นพระอุปัชฌาย์ เมื่อวันที่ ๓๐ พฤษภาคม พ.ศ. […]

เหรียญรุ่นที่สามเรียกว่า เหรียญใบสาเก กล่าวคือสัณฐานของเหรียญมีลักษณะเหมือนพัดเจ้าคุณของหลวงปู่ เพราะว่าเหรียญรุ่นนี้ออกที่ระลึกในการเลื่อนสมณศักดิ์ที่ เจ้าคุณพระไพโรจน์วุฒาจารย์ ด้านหน้าที่เป็นแฉกลงคาถา พระเจ้าสิบหกพระองค์ ด้านหลังเป็นยันต์เหมือนกับเหรียญรุ่นแรก สร้างปี พ.ศ. ๒๕๐๐ มีทั้งเนื้อทองแดงกะไหล่ทอง ทองแดงรมดำ และเนื้อเงิน สวย ๆ ต้องว่ากันที่หมื่นต้นขึ้นไปแต่ยังพอหาได้ ถ้าไม่สวยมาก พันปลาย ๆ ก็พอหาได้ และรุ่นนี้ถือเป็นเหรียญที่เป็นทางการเหรียญสุดท้ายของหลวงปู่ เพราะท่านได้ละสังขาร ในปีนี้เอง ในวันที่ […]

           ในบรรดาเครื่องรางของขลังที่หลวงปู่รุ่งท่านสร้างเอาไว้ ผ้ายันต์จันทร์เพ็ญและตะกรุดจันทร์เพ็ญถือเป็นของวิเศษจะต้องทำตามฤกษ์คือ จะทำได้แต่ในวันจันทร์ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๒ ซึ่งในเวลาหลายปีจึงจะมีสักครั้งหนึ่ง ในผ้ายันต์มีพระคาถาพระพุทธเจ้า ๑๐ ทิศ และคาถาพระขรรค์เพชรพระพุทธเจ้า ซึ่งพระคณาจารย์โบราณนับถือกันมาก โดยเฉพาะคาถาพระขรรค์เพชรนั้นถือกันว่าศักดิ์สิทธิ์มาก ได้รวมเอาสารัตถะแห่งพระธรรม ๘๔๐๐๐ พระธรรมขันธ์เอาไว้ หากผู้ใดท่องบ่นภาวนาก็จะแคล้วคลาดจาก ภยันตรายทั้งปวง เทวดารักษา หลวงปู่รุ่งท่านชอบใช้พระคาถาบทนี้ปลุกเสกพระและเครื่องรางของท่าน                ท่านผู้อ่านท่านใดสนใจจะนำไปทดลองใช้ดูก็ได้นะครับ ทั้งนี้ก็น่าจะขึ้นอยู่กับจิตที่มีสมาธิด้วย […]

           (ต่อจากฉบับที่แล้ว) ครั้นรุ่งเช้ามีชาวบ้านมาบอกกับคณะพระธุดงค์ว่า มีพระนอนป่วยอยู่ในถ้ำบนเขา ให้รีบไปช่วย หลวงปู่โต๊ะบอกว่า โน่นไปหาองค์โน้น องค์ที่ตัวเล็ก ๆ อยู่ริมสุดนั่นแหละ พอชาวบ้านไปนิมนต์หลวงปู่รุ่งท่านรีบเดินทางตามชาวบ้านไปที่ถ้ำ เห็นพระองค์หนึ่งนอนซมอยู่ ใบหน้าบวมเป่ง หลวงปู่รุ่งไม่รอช้า ด่าพระองค์นั้นเข้าให้ก่อนเลยโดยที่ยังไม่ทันถามอะไร (เป็นที่รู้กันของคนแถบท่ากระบือว่าหลวงปู่ปากจัดมาก) แล้วหลวงปู่ก็ว่า จากนั้นหลวงปู่เดินเข้าไปเอาเท้าสัมผัสหน้าพระองค์นั้นสามครั้ง หน้าที่บวมก็ยุบหายเป็นปกติ พระองค์นั้นก้มลงกราบเท้าหลวงปู่ อาจารย์รอดท่านว่า เรื่องนี้เวลาเจอกับหลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่เป็นต้องยกขึ้นมาสนทนาทุกครั้งไป ท่านว่า หลวงพ่อรุ่งนี่ท่านนักเลงจริง […]

           เมื่อได้ฟังดังนั้นคุณตาจึงเดินทางไปที่วัดท่ากระบือทันที พอมาถึงเห็นพระแก่ ๆ รูปหนึ่งกำลังเอาจอบถากหญ้าอยู่ จึงเข้าไปถามหาหลวงปู่รุ่ง พระองค์นั้นตอบกลับมาว่า “กูนี่แหละสมภารรุ่ง มึงมีธุระอะไร” คุณตาตอบหลวงปู่ไปว่า “กระผมอยากได้ตะกรุดโทนไว้ใช้สักดอก” หลวงปู่ตอบกลับไปว่า “กูไม่มีหรอกยังไม่ได้ทำไว้” ด้วยความอยากได้คุณตายังคงตื้อดึงต่อ “ถ้ากระผมจะเอาแผ่นมาให้ลงหลวงปู่จะลงให้ได้ไหม” คุณตาเพิ่งเคยมาพบหลวงปู่เป็นครั้งแรกจึงไม่รู้ว่าหลวงปู่ท่านไม่ชอบคนเซ้าซี้ ท่านว่า “ไอ้นี่มันพูดไม่รู้ฟังเอาจอบฟันหัวมันซะดีไหม” แล้วท่านก็เอาจอบฟันดินไปรอบ ๆ ด้วยความรุนแรงชนิดที่ว่าเกิดมาไม่เคยพบเคยเห็น คุณตาเล่าว่า จริง ๆ ก็กลัวแต่ในใจรู้ว่าพระฆ่าคนไม่ได้เป็นปราชิกแกก็คิดของแกอยู่อย่างนั้น […]

หลวงปู่รุ่งในสมัยที่ท่านยังหนุ่มๆ ท่านก็เคยไปเรียนกับหลวงพ่อรุฬท่านนี้ อีกประการหนึ่งหลวงปู่ท่านชอบออกธุดงค์ ท่านไปเกือบทุกปี เข้าใจว่าท่านไปสมาทานธุดงค์กับหลวงพ่อรุฬท่านนี้ คนเฒ่าคนแก่ที่อยู่ข้างๆ วัดเล่าให้ฟังว่าพอออกพรรษาท่านจะไปรุกขมูล ส่วนใหญ่ท่านชอบเดินขึ้นไปแถบกำแพงเพชร สุโขทัย พอใกล้เข้าพรรษาท่านจะกลับมา พอชาวบ้านรู้ข่าวพวกคนที่ชื่นชอบเครื่องรางของขลังก็จะมารอกันเป็นแถวทีเดียว เพราะท่านมักจะเอาพระมาฝาก บางครั้งก็เป็นพระกรุในแถบจังหวัดกำแพงเพชร สุโขทัย บางครั้งก็เป็นพระของสหธรรมิกของหลวงปู่ ยังเคยมีคนเคยได้พระปิดตาของหลวงพ่อเชยวัดท่าควายที่หลวงปู่รุ่งนำมาแจกอยู่หลายคน จนแถววัดท่ากระบือเขาเรียกว่า ปิดตาผงใบลานหลวงปู่รุ่ง นอกจากครูบาอาจารย์ที่หลวงปู่ได้ไปศึกษาด้วย พระสงฆ์ที่หลวงปู่สนิทสนมก็มีอยู่หลายรูปด้วยกัน เช่น หลวงปู่บุญ วัดกลางบางแก้ว เล่ากันว่าท่านมักไปมาหาสู่กับหลวงปู่บุญเสมอๆ แม้หลวงปู่บุญตอนที่ท่านใกล้ละสังขารยังสั่งกับหลานของท่านว่า […]

         เรื่องราวทั้งหลายในโลกนี้เมื่อผ่านกาลเวลา  บางครั้งทำให้สิ่งทั้งหลายค่อย ๆ ลางเลือนลงไปดังคำกล่าวที่ว่า จากประวัติศาสตร์กลายเป็นเรื่องเล่า จากเรื่องเล่ากลายเป็นตำนาน จากตำนานกลายเป็นนิทาน ดังเช่นเรื่องหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่าที่ท่านสามารถเสกหัวปลีเป็นกระต่าย หลวงพ่อเสือ(หลวงพ่อทา)วัดพะเนียงแตกที่ห้ามพลุไฟได้ หลวงพ่อแสง วัดน้อยทองอยู่ที่สามารถสั่งฟ้าสั่งฝนได้ตามจิตปรารถนา หรือเรื่องของหลวงพ่อเฒ่ายิ้มแห่งวัดหนองบัวที่เสกมีดลอยน้ำได้เป็นต้น เรื่องราวเหล่านี้ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่กล่าวขวัญแต่ปัจจุบันแทบจะกลายเป็นตำนานที่หาผู้ยืนยันแทบไม่ได้ แม้แต่เด็กรุ่นหลังก็ไม่เชื่อถือว่าเป็นเรื่องจริงด้วยซ้ำ ก็เหมือนกับเรื่องเล่าเมื่อครั้งกรุงเก่าหลายต่อหลายเรื่องที่กลายเป็นเพียงนิทานปรัมปราไปแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องหลวงตาคง วัดพุทไธสวรรค์แปลงกายเป็นนกกะยาง หรือพระอาจารย์พรหมวัดปากน้ำประสบเหาะเหินเดินอากาศได้ การที่เราเพียรพยายามจะบันทึกเรื่องราวในอดีตเพื่อดำรงรักษาเรื่องราวที่ถูกต้อง มีที่มาที่ไปให้อนุชนได้ศึกษากันต่อไป           หากพูดถึงพระอาจารย์ในยุคเก่าก่อนปี พ.ศ. […]

เกี่ยวกับปาฏิหาริย์ของหลวงปู่เพิ่มนั้นเป็นที่ทราบกันดีในหมู่ลูกศิษย์ว่าท่านมีญาณหยั่งรู้เป็นที่น่าอัศจรรย์ ภายหลังดังเช่นเรื่องของท่านอาจารย์ตึ๋ง ตรีเนตร และอาจารย์อุดม ตรีเนตร พระน้องชายท่านได้ศึกษาสรรพวิชาจากหลวงปู่เพิ่มไปพอสมควรแล้ว ในสมัยนั้นชื่อเสียงของ “หลวงปู่ดู่ พรหฺมปัญโญ วัดสะแก” จ.พระนครศรีอยุธยา กำลังมีชื่อเสียงโด่งดังอยู่ ท่านอาจารย์ตึ๋งและคณะก็อยากจะเดินทางไปกราบฝากตัวเป็นศิษย์เพื่อขอเรียนวิชาอาคมและพระกรรมฐานเพิ่มเติม อีกทั้งยังอยากชมบารมีของหลวงปู่ดู่อีกด้วย เพราะสมัยนั้นผู้คนต่างร่ำลือกันว่าหลวงปู่ดู่ท่านเป็นพระอรหันต์ แต่เนื่องจากทุกๆ ท่านในคณะเป็นศิษย์วัดกลางฯ กันแทบทั้งหมด การเดินทางไปหาอาจารย์อื่น ไม่รู้ว่าจะเป็นการบูรพาจารย์ของตนเองหรือไม่? จึงมิมีใครกล้าอาสาไปบอกหลวงปู่เพิ่ม มีเพียงท่านอาจารย์ตึ๋งเท่านั้นที่รวบรวมความกล้าจะเข้าไปถามหลวงปู่ แต่ทว่าท่านอาจารย์ตึ๋งยังไม่ทันได้เอ่ยปากอะไรเลย หลวงปู่เพิ่มท่านก็พูดออกมาลอยๆ ว่า […]

โครงการ พุทธธรรม พุทธศิลป์ พุทธคุณ ค้ำจุนโลก ผลงานจากนิตยสารอนุรักษ์ ที่ได้รับทุนสนับสนุนจากกองทุนสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์ เนื่องจากอารยะธรรมอินเดียอันเป็นต้นกำเนิดของพระพุทธศาสนา ไหลบ่าเข้ามายังดินแดนสุวรรณภูมิ ยังผลให้เกิดสกุลช่างต่างๆขึ้นในประเทศไทย  ทำให้ประเทศไทยมีงานพุทธศิลป์อันเป็นศิลปกรรมที่หลากหลายรวมทั้งการสร้างพระพุทธปฏิมากรที่มีมาก่อนยุคประวัติศาสตร์ทั้งแบบสุวรรณภูมิและหลังสุวรรณภูมิ  แต่ยังไม่มีหลักฐานชัดเจน  ปัจจุบันนักโบราณคดีลงความเห็นว่าประวัติศาสตร์พุทธศิลป์ของไทยเริ่มชัดเจน เมื่อ พุทธศตวรรษที่ ๑๑ โดยเริ่มตั้งแต่ศิลปะแบบทวาราวดี ถึงปัจจุบัน  ๑ ศิลปะแบบทวาราวดี (Dvaravati Style) พ.ศ. ๑๑-๑๖     […]

เรื่อง: โครงการพุทธธรรม พุทธศิลป์ พุทธคุณ ค้ำจุนโลก (ผลงานผู้รับทุนจากกองทุนพัฒนาสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์)ภาพ: Shutterstock นครศรีธรรมราชมีศิลปวัฒนธรรมที่เจริญรุ่งเรืองมาแต่โบราณ มีประเพณีอันเนื่องด้วยพระพุทธศาสนาที่น่าสนใจมากมาย อีกทั้งประเพณีของเมืองนครก็มีความแตกต่างจากเมืองอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นประเพณีตักบาตรธูปเทียนซึ่งเป็นประเพณีเก่าแก่มากับวัดพระมหาธาตุวรมหาวิหาร ทุกวันนี้ยังคงมีอยู่แม้ว่ารูปแบบอาจจะแตกต่างออกไปจากเดิมบ้างก็ตาม ประเพณีตักบาตรธูปเทียน เป็นประเพณีเก่าแก่ที่มีมากับวัดพระมหาธาตุวรมหาวิหารแม้ปัจจุบันรูปแบบอาจจะแตกต่างออกไปจากเดิมบ้างก็ตาม เป็นการถวายสังฆทานในโอกาสเข้าพรรษาคือ วันแรม ๑ ค่ำเดือน ๘ สันนิษฐานว่าประเพณีนี้เกิดขึ้นที่นครศรีธรรมราชก่อน และได้ถ่ายทอดไปสู่สมัยสุโขทัยด้วย เมื่อตักบาตรธูปเทียนแล้ว ชาวเมืองก็พร้อมใจกันไป จุดเปรียง (การจุดเปรียงก็คือ […]

เรื่อง / ภาพ : ดร. ณัฐธัญ มณีรัตน์           หลวงปู่ท่านมีนามเดิมว่า “เพิ่ม” นามสกุล “พงษ์อัมพร” โยมบิดาท่านชื่อ “นายเกิด พงษ์อัมพร” โยมมารดาชื่อ “นางวรรณ พงษ์อัมพร”   ท่านเกิดตรงกับวันศุกร์ ขึ้น ๕ ค่ำ เดือน ๓ ปีจอ […]

เรื่อง / ภาพ : ดร. ณัฐธัญ มณีรัตน์          ในฉบับที่ผ่านมาได้นำเสนอชีวประวัติของ “หลวงปู่บุญ ขันธโชติ” ยอดพระเกจิอาจารย์ปฐมจารย์ผู้เรืองอิทธิฤทธิ์แห่งวัดกลางบางแก้วจบไปแล้วซึ่งหลวงปู่บุญ ท่านนี้เป็นถึงพระสังฆาธิการผู้ใหญ่ระดับเจ้าคณะมณฑลนครชัยศรี  ปกครองท้องที่จังหวัดสุพรรณบุรี  สมุทรสาครและนครปฐม เป็นที่เกรงขามต่อคณะสงฆ์สมัยนั้นซึ่งแม้แต่ “สมเด็จพระสังฆราชแพ ติสฺสเทโว วัดสุทัศน์เทพวรารามฯ” ประมุขสงฆ์ไทยในยุคนั้น ยังยอมรับนับถือและชื่นชมในบารมีของหลวงปู่ นอกจากงานด้านคณะสงฆ์แล้ว หลวงปู่ยังเป็นผู้ที่มีความแตกฉานในด้านวิปัสนากรรมฐาน, แพทย์แผนโบราณของไทย และ […]