ราวเดือนมีนาคมของทุกปี เป็นช่วงเวลาพิเศษที่ชาวเมืองโตเกียวและผู้ที่มาเยือนตั้งตารอคอย เพราะดอกซากุระจะบานสะพรั่งพร้อมๆกันทั่วมหานครแห่งนี้ ในปีพ.ศ. 2488 ก็เช่นกัน การที่หันไปทางไหนก็เห็นสีชมพูระเรื่อของกลีบดอกไม้พรึ้บไปหมดได้สร้างแรงบันดาลให้ จิตร บัวบุศย์ นักศึกษาจากต่างแดน ถึงกับต้องรีบออกไปบันทึกภาพประทับใจอันยากจะลืมเลือนนี้ไว้ด้วยสีน้ำมัน ลงบนแผ่นกระดานไม้สนญี่ปุ่น

จูเซปเป้ เทอร์ชี่ (Giuseppe Turchi) เกิดในเมืองเซซเซ่ (Sezze) ประเทศอิตาลีในปี พ.ศ. 2383 เมื่ออายุ 20 ปีได้รับปริญญาจากสถาบันศิลปะ Accademia di San Luca ก่อนจะฝากผลงานไว้ตามพระราชวังต่างๆเช่น Rappini Palace, Palazzo Cormunale และในโบสถ์สำคัญอย่าง St. Peter, St. Cosma, St. Damiano, St. Mary ในอิตาลี

หนึ่งในภาพเหมือนบุคคลอันหาดูยากจากกว่าศตวรรษก่อน ที่หลงเหลือมาจนถึงปัจจุบันคือภาพวาด หรือ ‘พระสาทิสลักษณ์’ ในขณะทรงพระเยาว์ของ สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ายุคลทิฆัมพร กรมหลวงลพบุรีราเมศวร์, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ามาลินีนภดารา ศิรินิภาพรรณวดี กรมขุนศรีสัชนาลัยสุรกัญญา, และ สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้านิภานภดล วิมลประภาวดี กรมขุนอู่ทองเขตขัตติยนารี ซึ่งทั้ง 3 พระองค์นี้เป็น เป็นพระราชโอรสและพระราชธิดาในในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว กับ พระวิมาดาเธอพระองค์เจ้าสายสววลีภิรมย์ กรมพระสุทธาสินีนาฏ ปิยมหาราชปดิวรัดา 

“…ผมรู้สึกดอกไม้อย่างดีเลย มองปั๊บก็รู้กิริยาของมัน รู้สึกว่าแสงมันผ่านยังไง เบาไป มากไป ว่างไป โล่งไป เมื่อเราทำงานมากๆความรู้สึกจะบอกเราเอง เขียนรูปก็เหมือนเสียงเพลง มันเป็นเมโลดี้ พอไม่ลงตัวมันก็ไม่ไพเราะ ไม่ดีไม่งาม รูปเขียนนี่ก็เหมือนกัน บทที่จะเน้นจะปล่อยต้องมีจังหวะ…บางคนรู้ว่าสวย ไม่สวย แต่ไม่รู้เพราะอะไร นี่มันสำคัญตรงนี้ ประสบการณ์จะช่วยให้เราแยกแยะได้…’ นี่คือคำแนะนำสำหรับผู้ไม่ประสีประสาด้านศิลปะที่ ทวี นันทขว้าง กล่าวไว้ไม่นานก่อนที่ท่านจะจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ